-- LEES DIT EERST -- Hoewel dit niet altijd zo lijkt, ben ik zeker niet ongevoelig voor kritiek. En daarom presenteer ik u: het schoonmaakritueel v2.0! Nu MET alinea's!!! Lang, lang geleden, in een boot niet zo ver van hier, zaten Tim en Daan rustig naar twee TV's te kijken terwijl zij bezig waren met een spelletje op hun laptops. Plots kwam daar Anne binnengewandeld. Met wat gemompel en gemopper constateerde hij dat hij welgeteld 3,162 cm2 van de vloer kon zien. Vriendelijk vroeg hij aan Tim en Daan of ze als de sodemieter mee wouden helpen met opruimen. Tim bromde instemmend, en Daan probeerde nog te doen alsof hij niets had gehoord. Helaas, dit hielp niet en weldra werd hem een bezem in de handen geduwd. Terwijl hij verbaasd keek naar hoe dit merkwaardige gereedschap in elkaar zat en zich afvroeg hoe het zou werken pakte Anne reeds de emmer en de dweil. De emmer, eenmaal gevuld met warm water en sop, werd samen met de dweil naar de WC gedragen. Ondertussen merkte Tim op dat de reden waarom wij nooit meer konden koken of drinken misschien wel te maken zou hebben met het feit dat het serviesgoed allemaal op het aanrecht en de bar lag, inclusief de, al in verre staat van ontbinding en rotting, etens-, respectievelijk drinkensresten. Verbijsterd over dit inzicht leunde Daan intussen op de bezem. De bezem schoof over de vloer onder hem vandaan, en eenmaal neergekomen zag hij dat het stuk vloer waar hij op lag daadwerkelijk de vloer was, in plaats van grote hoeveelheden confetti en pepernoten. Hij realiseerde zich dat dit de manier moest zijn waarop de bezem werkt! Anne kwam op dat moment ook terug en meldde dat hij de WC al schoon had gemaakt. Hij zag hoe Tim bezig was met het losbikken van de pannen van het aanrecht en hielp hem dit kookgerei in de afwasmachine te stoppen. Ondertussen Daan nauwlettend in de gaten houdend vroeg hij na enige tijd aan Tim waarom Daan in vredesnaam telkens op de bezem leunde, omviel, weer omhoog krabbelde en weer opnieuw begon met dit ritueel. Tim wist slechts te antwoorden dat hij het ook niet wist. Anne trok de stoute schoenen aan en vroeg voorzichtig aan Daan waar hij mee bezig was. Daan antwoordde: "Bezemen. Hoezo?". Dit was voldoende voor Anne en snel keerde hij weer naar het aanrecht. Hij merkte op dat het fornuis door de inwerking van het eten begon los te laten. Tim ontkende dit, en vertelde Anne hoe ze nog langere tijd geleden ooit eens hadden besloten om aluminiumfolie op het fornuis te doen, omdat ze dat dan gewoon weg zouden kunnen gooien, in plaats van het fornuis telkens schoon te moeten maken. Hierop begon Anne het folie los te pulken van het fornuis. Dit was een zware klus, en al snel parelden er enkele zweetdruppels op zijn voorhoofd. Tim had inmiddels de laatste borden los weten te bikken en stopte een afwasblokje in het afwasblokjesbakje in de afwasmachine. Hij deed de vaatwasser dicht, met de intentie hem aan het zetten. Maar op het laatste moment zag hij dat er een van zijn bierglazen -met opdruk- in de afwasmachine terecht was gekomen. Met een flitsende actie haalde hij deze eruit en zette hem neer achter de gootsteen. Vewijtend keek hij naar Anne. Anne keek niet verwijtend terug, omdat de zweetdruppels hem in de ogen prikten. Tim legde vriendelijk, maar met nadruk uit dat de bierglazen niet in de afwasmachine mogen, aangezien dan hun opdruk eraf zou slijten. Anne mompelde verontschuldigend. Inmiddels had hij het laatste gedeelte van het folie van het fornuis afgekrabbeld, en wreef het zweet uit zijn ogen. Daar hij zijn blik weer terug had, zag hij dat Daan met vele blauwe plekken naast een grote berg stof, confetti en pepernoten stond. Laatstgenoemde vroeg aan Anne wat hij hiermee moest doen. Anne wierp hem een stoffer en blik toe met de opdracht de verzameling stof, confetti en pepernoten op te vegen en weg te gooien. Daan wist dit nieuwe merkwaardige gereedschap op te vangen en bleef weer even staan peinzen hoe deze combinatie van kleine stukken plastic, waarvan één met haar, nou weer zou moeten werken. Anne zag intussen kans om de bezem te pakken en begon verwoed de gang te vegen. Daan vroeg zich af waarom Anne gewoon wat heen en weer zat te lopen met die bezem. Plotsklaps had hij kriebel aan zijn neus. Als bij impuls legde hij het harige geval op het brede plastic ding om een vrije hand te hebben die hij zou kunnen gebruiken om aan zijn neus te krabben. Ontdaan van de kriebel zag hij wat hij zojuist had gedaan. Ziedaar! De functie van het brede ding was hem duidelijk geworden. Het was om iets op te tillen. Maar wat? Hij bestudeerde het harige geval aandachtig. Kijkend naar Anne met de bezem en naar het harige geval viel hem iets op. De bezem had óók haren! Terugdenkend aan zijn acties met de bezem bukte hij zich, leunde met zijn volle gewicht op het harige geval, en viel voorover, zonder dat het harige geval 1 cm was verplaatst. Hij keek nog eens naar Anne. Anne liep niet zomaar wat rond, hij liep zomaar wat rond terwijl hij de bezem over de grond veegde. Daan probeerde dit na te doen. Gebukt liep hij rond terwijl hij het harige geval over de grond liet vegen. Er gebeurde niets. Toen kwam hij bij de berg stof, confetti en pepernoten aan. Het harige geval ondervond wat weerstand, waardoor Daan zijn evenwicht dreigde te verliezen. Hij leunde met zijn andere hand op de grond, maar het brede ding zat nog in zijn hand. Deze kwam dan ook plat op de vloer terecht. Merkend dat dit een hoop belasting van de rug wegnam, ging Daan door met het harige geval te bewegen. De berg kwam in beweging! Een gedeelte daarvan kwam op het brede geval terecht. Daan ging rechtop staan, ervoor zorgend dat het brede ding horizontaal bleef. Vervolgens gooide hij met zichtbaar plezier de hele hoeveelheid stof die hij op het brede ding had verzameld over zijn schouder. Hij begon er lol in te krijgen. De volgende hoeveelheid stof, confetti en pepernoten die op het brede ding terecht kwam gooide hij weg door met zijn armen gestrekt rondjes te rennen om de berg. Hij keek naar het prachtige schouwspel van vallend stof, confetti en pepernoten. Terwijl hij zo vrolijk bezig was slaakte Anne een kreet van ontzetting. Tim en Daan keken verschrikt op. Anne schreeuwde naar Daan waar hij in vredesnaam mee bezig was en dat hij daar nu mee op moest houden! Teleurgesteld dat deze lol hem werd ontnomen, maar aan de andere kant ook blij dat hij verder kon gaan met waar hij mee bezig was ging hij op de bank zitten en pakte zijn laptop. Hij verklaarde nog: "Ik moest het toch weggooien?" Inmiddels was Tim erin geslaagd om de enorme hoeveelheden papier, cd's en andere zaken die op de banken lagen op geordende wijze te verplaatsen naar hun bedoelde plaats. Tim pakte de stoffer en blik en begon de berg stof, confetti en pepernoten op te vegen. Daan keek over zijn laptop naar Tim's bezigheden. Hij zag dat Tim de hoeveelheid stof, confetti en pepernoten die hij op zijn blik had liggen niet zomaar rondstrooide, maar dit alles zorgvuldig in de prullenbak gooide. Daan zag daar de lol niet van in, en keerde zich weer naar zijn laptop. Al snel was de hele berg stof verdwenen en nadat Anne ook even de stoffer en blik had gebruikt om zijn bescheiden bergje stof, confetti en pepernoten vanuit de gang weg te gooien in de prullenbak was de boot weer schoon. Moe maar voldaan pakten ze gedrieen een biertje en leefden nog lang en gelukkig... EINDE